Co powinny jeść aksolotle?
Aksolotl to ścisły mięsożerca. W naturze jadają zooplankton, małe ryby, kijanki, małe żaby, raczki z rodziny camberellus, nartnikowate, skąposzczety, oraz czasem ślimaki, czy owady, które spadną na taflę wody. Bardzo rzadko do ich żołądków trafiają glony, czy kawałki roślin wodnych.
Jednak z powodu licznych krzyżowań gatunku, w tym z innymi gatunkami ambystom, oraz wiele lat hodowania w niewoli przyczyniły się do tego, że potrzeby żywieniowe, flora bakteryjna układu pokarmowego, a nawet sposób trawienia pokarmów uległy zmianie. Aksolotl zatracił niektóre naturalne instynkty i w kwestii tego, czy jego organizm będzie otrzymywał wszystkie składniki jakie są mu potrzebne - jest całkowicie zależny od nas.
Według najnowszych badań aksolotle karmione niezmienną dietą rosły i rozwijały się znacznie szybciej niż te na diecie mieszanej. Naukowcy sugerują, że dla tego gatunku i prawdopodobnie innych płazów lub wodnych drapieżników niezmienna dieta dobrej jakości jest lepszą strategią niż dieta mieszana.
👉Podstawą diety u aksolotli powinien być dobrze zbilansowany granulat.👈
W tym momencie na europejskim rynku do wyboru mamy naprawdę dobre granulaty. Dostarczą one organizmowi aksolotla wszystko, czego potrzebuje, a my nie będziemy musieli martwić się o niedobory. Uwzględniając dzienne zapotrzebowanie na energię, masę ciała, stan fizjologiczny, oraz warunki w jakich żyją. Samo karmienie dendrobenami, rybami i innymi surowymi składnikami może być nie wystarczające. Niestety, niezbilansowane stosowanie robaków i ryb może prowadzić do niedoborów lub nadmiarów składników odżywczych (głównie witamin i minerałów). Ryby dostarczają stosunkowo dużo fosforu, a mało wapnia – dlatego niewłaściwa ich ilość w diecie może nawet doprowadzić do zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforowej.
Polecane: JBL Pronovolotl grano (najlepszy), Arkadia Amphibi Gold, Hikari Carnivore pellets,
Tropical Soft line america L, Tropical Carnivore
Nie polecane: Tropical Axolotl sticks, granulaty pływające i zawierające poniżej 40% białka.
DODATKI DO CODZIENNEJ DIETY:
👉Dobrym dodatkiem do diety u aksolotli, jest dżdżownica (dendrobena). Mają one przede wszystkim dobry stosunek wapnia do fosforu (1,72:0,90) dużo białka, oraz małą ilość tłuszczów. Aksolotle bardzo je lubią i chętnie zjadają. W naturze rownież zajadają się wieloma gatunkami skąposzczetów. Nie powinnismy kopać dżdżownic "z ogródka". Mają bowiem one świetne właściwości kumulujące metale ciężkie z gleby (na które aksolotle są bardzo wrażliwe) a także ewentualne pestycydy. Powinniśmy zaopatrywać się w dżdżownice ze sprawdzonych źródeł, najlepiej z hodowli, które sprzedają całe gniazda dżdżownic w internecie, a także te wędkarskie, pakowane w okrągłe pudełka. Dżdżownice hodowlane rozmnażane są pod dachem, a więc nie mają dostępu do gleby z zewnątrz mogącej zawierać szkodliwe chemikalia i metale ciężkie, deszczówki, a także jest mniejsze ryzyko, że będą posiadały one pasożyty.
Dżdżownice podajemy kolejno aksolotlowi, aż sam odmówi zjeść więcej i nie będzie reagował już na robaka w pobliżu. W zależności od wielkości aksolotla, podajemy różne rozmiary dżdżownic, które będzie w stanie zjeść. W sklepach wędkarskich dostępne są rozmiary 2,3,4. Podając robaki smokowi, zachowaj ostrożność, ponieważ, szczególnie młode i łapczywe osobniki mogą zjeść więcej, niż im się wydaje i potrafią zwrócić nadmiar dżdżownic. Jeśli takie coś się zdarzy, zrób aksolotlowi głodówkę przez 2-3 dni i ponownie spróbuj nakarmić. Dojrzałe aksolotle potrafią zjadać podczas jednego posiłku nawet 8 szt. dendroben.
Uwaga! Niektóre gatunki ambystom mogą inaczej reagować na dendrobeny. Hodowcy Ambystom andersoni z USA odradzają karmienie ich dendrobenami, ponieważ clitellum (pierścień) dżdżownic posiada duże ilości tyroksyny. Potwierdzono, że długotrwałe karmienie andersoni dendrobenami, czasem doprowadzało w ich hodowlach do preobrażenia się ambystom w formę lądową. Zostały przeprowadzone także testy w tym kierunku na aksolotlach meksykańskich, które były karmione samymi pierścieniami dżdżownic, jednak nie doszło u nich do przeobrażenia się. Wygląda na to, że jest to zmienność gatunkowa, niemniej jednak, należy na to zwracać uwagę przy ustalaniu diety dla innych gatunków ambystom.
👉Filety ryb słodkowodnych - ale nie każde!
Jak najbardziej możemy
uzupełniać dietę aksolotli o surowe kawałki rybnego mięsa, które jest bogate w
kwasy omega3 (ważne dla układu krążenia, kości, oraz odporności), chude ryby są
bogatsze w rozpuszczalne w wodzie witaminy z grupy B, natomiast tłuste
zawierają więcej witamin rozpuszczalnych w tłuszczu, takich jak witamina A, D i
E. Witamina D i fosfor razem
z wapniem wzmacniają kościec, oraz wpływają na procesy wzrostu i odnowy
komórek.
Ponieważ karmimy nasze zwierzęta głównie mrożonką, musimy wziąć pod uwagę wszelkie biochemiczne różnice, między ich naturalną dietą, a dietą w niewoli. Procesy zamrażania i rozmrażania mogą w dłuższej perspektywie skutkować chorobami niedoborowymi, a jeśli jest to pogarszane przez źle dobrane pokarmy, w efekcie nasze pupile będą cieszyć się skróceniem życia. W szczególności problemem często poruszanym w kontekście żywienia zwierząt drapieżnych jest obecność enzymu tiaminazy w wielu typach ryb i bezkręgowców. Tiaminaza to enzym, związek chemiczny, który niszczy lub dezaktywuje tiaminę. Tiamina jest ważną witaminą znaną również jako witamina B1. Nie istnieje tylko jeden rodzaj tiaminazy, ale kilka różnych, z których niektóre mogą być wytwarzane przez bakterie, grzyby, rośliny i potencjalnie zwierzęta. Witamina B1 jest szczególnie ważna dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Zwierzęta karmione wyłącznie bogatymi w tiaminazę produktami, cierpią i umierają z powodu paraliżu i związanych z nim wstrząsów fizycznych, wykazują krwotoki wzdłuż podstawy płetw, zaburzenia nerwowe, słaby apetyt, słaby wzrost i nerwowość, przekrwienie skóry, obrzęk brzucha, utratę równowagi, zanik mięśni i osłabienie układu odpornościowego.
Tiaminaza nie jest niszczona przez zamrażanie i z czasem rozkłada witaminę B1 obecną w mrożonych rybach. Im dłużej ryba jest przechowywana, tym mniej witaminy B1 będzie zawierała. Co więcej, każde zwiezrzę karmione takimi mrożonymi rybami będzie spożywać tiaminazę, a to zniszczy część witaminy B1, którą już w sobie ma. Co gorsza, zamrażanie i rozmrażanie również rozkładają część zawartości witaminy B1 w żywności.
Jedynie gotowane ryby nie są niebezpieczne w odniesieniu do tiaminazy w żywieniu ludzi lub zwierząt. Z punktu widzenia hodowcy zwierząt wodnych, dużą wadą gotowania żywności jest to, że podgrzewanie niszczy również wiele przydatnych składników odżywczych. Podczas gdy wszystkożerni ludzie kompensują to, stosując zróżnicowaną dietę zawierającą zarówno surowe, jak i gotowane pokarmy roślinne i zwierzęce, rybożerne zwiezrzęta wodne nie mają takiej możliwości. Nie można ich karmić gotowanymi rybami i oczekiwać, że pozostaną zdrowe.
Spośród 32 gatunków badanych ryb słodkowodnych, 18 miało tiaminazę, z morskich 61 przebadanych, 32 zawierało tiaminazę. Słodkowodne gatunki zawierające tiaminazę obejmują płotki, karpie, śledzie, sardele, kozy i lucjanowate.
Danio i kardynałki, jak wszystkie karpiowate zdecydowanie zawierają tiaminazę i w związku z tym są jednak złym wyborem jako karmówka.
Jak unikać niedoboru wit. B1 z uwagi na tiaminazę?
1. Ogranicz żywienie aksolotli rybami zawierających tiaminazę do nie więcej niż 20% wszystkich posiłków.
2. Unikaj karmienia wyłącznie mrożonymi skorupiakami, ponieważ mają one potencjalnie bardzo wysoką zawartość tiaminazy.
3. Unikaj skarmiania ryb, które były zamrożone przez długi czas (kilka miesięcy).
4. Utrzymuj dietę tak urozmaiconą, jak to tylko możliwe! Pamiętaj, że niedobory żywieniowe jednego rodzaju żywności zostaną zniwelowane przez inne rodzaje żywności, więc im więcej rodzajów żywności, tym mniejsza szansa na brak równowagi składników odżywczych.
5. Stosuj granulaty wzbogacane witaminami przeznaczonym dla aksolotli i ryb rybożernych przynajmniej raz w tygodniu.
6. Kupuj małe paczki mrożonego jedzenia/mało filetów ryb i szybko je zużywaj.
Jakimi filetami karmić?
Pstrąg
Węgorz
Halibut
Dorsz
Łupacz
Morszczuk
Flądra
Sola
Belona
Błyszczyk
Głowacz pręgopłetwy
Gromadnik
Karp (cała rodzina karpiowatych)
Kleń
Leszcz
Makrela
Mauryk
Miętus
Mintaj
Płoć
Rekin
Sardela
Sandacz morski
Strzebla potokowa
Strzępiel
Stynka
Sumik
Sum
Szprot
Śledź oceaniczny
Co, jeśli w akwarium mamy już kardynałki chińskie lub danio?
Jeśli będziesz dosarczał swojemu aksolotlowi inne źródła pożywienia bez zawartości tiaminazy, to kilka kardynałków zjedzonych w ciągu tygodnia nie powinno mu zaszkodzić. Jednak, staraj się nie kupować ich za dużo.
👉 Żywe pokarmy
Rurecznik (tubifex), okazuje się być bardzo pożywnym i dobrym pokarmem stosowanym głównie przez hodowców z Meksyku. Jeśli mamy dostęp żywego do rurecznika z dobrego źródła i w dużej ilości - możemy stosować go jako pokarm kilka razy w tygodniu, ale uwaga! Tylko u młodych osobników. Starsze aksolotle mają często problemy z gazami, gdy karmione są rurecznikiem w nadmiarze.
Dodatki - gdy chcemy nieco rozpieścić i dodać coś do diety
ryby morskie - ponieważ zawierają dużo jodu i mogą zaszkodzić spożywane regularnie w dużych ilościach, dlatego nie podajemy ich częściej niż RAZ W MIESIĄCU! 🔹Larwy muchówki "Czarny żołnierz"/ BSF larvae/ Black soldier fly larvae/ Calci worms/ Phoenix worm
Larwy Hermetia illucens to w rzeczywistości larwy muchówki "czarny żołnierz" i są pokarmem, który szturmem podbija świat gadów i płazów. Ich organizmy mają świetny skład. Potrafią powstrzymać metaboliczną chorobę kości, wpływają na szybszy rozwój miotów gadów i płazów, zwiększają tempo wzrostu nawet o 30%, a także działają przeciwbakteryjnie. 'Calci Worms' to bogate w wapń larwy muchy 'Black Soldier Fly'. Nie przenoszą chorób i są tak bogate w wapń, tak bardzo, że wielu ekspertów od gadów i płazów poleca je ponad innymi miękkimi pokarmami. Mają niską zawartość tłuszczu i naturalnie mają od 23 do 61 razy więcej wapnia niż inne powszechne karmowe owady, przy czym z idealną równowagą wapnia i fosforu, 1,5 : 1. Zawierają wiele zdrowych kwasów tłuszczowych, takich jak omega 3-6, posiadają też kwas laurynowy który ma silne właściwości przeciwdrobnoustrojowe, oraz antywirusowe - zwalczanie wirusów powlekanych lipidami, kokcydiów, Clostridium i pierwotniaków.
Jak macie psiaki to pewnie kojarzycie karmy dla psów alergików na bazie insektów - one też są robione właśnie z tych larw. Do pokarmów dla ryb też są coraz częściej dodawane.
Czy aksolotle mogą jeść świerszcze, mączniki, karaczany, albo mole woskowe? 
Deutsch, H.F. & Hasler, A.D. (1943): Distribution of a Vitamin B1 destructive enzyme in fish.- Proc. Soc. Exp. Biol. Med. 53: 63-65.
Food and agriculture organization of the United Nations (1980): ADCP/REP/80/11 - Fish Feed Technology. HYPERLINK "http:]www.fao.org/docrep/X5738E/x5738e00.HTM#Contents" http:]www.fao.org/docrep/X5738E/x5738e00.HTM#Contents
Greig, R.A. & Gnaedinger, R.H. (1971): Occurrence of thiaminase in some common aquatic animals of the United States and Canada. Special Scientific Report—Fish. U.S. Dept. Commer. Natl. Mar. Fish. Serv. 631: 1-7.
Hilker, D.M. & Peter, O.F. (1966): Anti-thiamine activity in Hawaii fish.- J. Nutr. 89(4):419-421.
National Research Council (1981): Nutrient Requirements of Cold-water Fishes. Washington, D.C.: National Academy Press.
National Research Council (1982): Nutrient Requirements of Mink and Foxes, Washington, D.C.: National Academy Press.
National Research Council (1983): Nutrient Requirements of Warm-water Fishes and Shellfishes. Washington, D.C.: National Academy Press.
National Research Council (1993): Nutrient Requirements of Fish. National Academy Press. Washington DC, USA.
Royes, J.-A.B. & Chapman F.A.: Preparing your own fish feeds.- University of Florida, 9 p. HYPERLINK "http:]edis.ifas.ufl.edu/pdffiles/FA/FA09700.pdf" http:]edis.ifas.ufl.edu/pdffiles/FA/FA09700.pdf
Scardi, V. & Magri, E. (1957): Thiaminase activity in Mytilus galloprovincialis.- Boll Soc Ital Biol Sper. 33(7):1087-1089 (in Italian).
Wistbacka, S.; Heinonen, A.; Bylund, G. (2002): Thiaminase activity of gastrointestinal contents of salmon and herring from the Baltic Sea.- Journal of Fish Biology 60(4), 1031-1042.
Yudkin, W.H. (1949): Thiaminase, the Chastek-paralysis factor.- Physiol. Rev. 29: 389-402.