PASOŻYTY ZEWNĘTRZNE
Jakiś czas temu pisałam o pasożytach wewnętrznych u aksolotli, dzisiaj wspomnę trochę o tych na zewnątrz, a w zasadzie skupię się na jednym, najczęściej spotykanym. Aksolotle rzadko łapią inne pasożyty zewnętrzne, nawet na kulorzęska rybiego są raczej mało podatne.
Ospa rybia a płazy:"Ichthyophthirius multifiliis (kulorzęsek), czyli ospa rybia, jest znanym i szeroko rozpowszechnionym pasożytem ryb słodkowodnych. Jednak nie wiadomo do końca, czy może zakażać inne kręgowce wodne, np.takie jak płazy. W niniejszym badaniu wykorzystano serię eksperymentów laboratoryjnych, aby wykazać, że I. multifiliis może zakażać stadium kijanki płaza, pasiastej żaby błotnej (Limnodynastes peronii) z Australii Wschodniej. Wykazano, że kijanki nie złapały ichtioftiozy przy niskich poziomach pasożytów (200 pasożytów na kijankę), ale przy wysokich poziomach pasożytów (2000 pasożytów na kijankę) u 100% kijanek rozwinęła się ichtioftioza. Jest to pierwszy przypadek, w którym wykazano, że I. multifiliis może zarazić żywiciela będącego kręgowcem, który nie jest rybą."
(D. J. Gleeson The Journal of Parasitology, 1999)
Czyli jak widzicie - żeby ospa rozwinęła się u aksolotla, czy innego płaza, to:
1. Musiałby być słabszy, albo bardzo młody
2. Musiałaby być ich naprawdę olbrzymia inwazja.
3. Najczęściej ospa pojawia się przy spadku temperatury u ryb, natomiast aksolotle do spadków są przyzwyczajone z natury 
W internecie nie spotkałam się z żadnym źródłem opisującym zachorowanie aksolotla na ichtioftiriozę.
Zatem skupmy się na bardziej realnym problemie, pasożycie, z którym do czynienia mieli nawet już członkowie naszej grupy:
Lernaea cyprinacea, lub lepiej znana jako "robak kotwiczny", nie jest w spokrewniony z żadną grupą robaków (płazińców lub nicieni). W rzeczywistości ten pasożyt jest bardziej spokrewniony ze skorupiakami, dokładniej jest to gatunek widłonogów, grupa filtrujących mikroskorupaków, które pływają bardzo szybko. Cykl życia tego gatunku jest bardzo interesujący, ponieważ forma naupliusa (larwa skorupiaków) bardzo różni się od formy dorosłej, występuje również bardzo wyraźna różnica płciowa, ponieważ samce są generalnie mniejsze i żyją znacznie krócej. Jednak to samice dostają na pysku typowego haczykowatego kształtu, aby w ten sposób zatopić się w skórze swojego żywiciela (ryby lub płazy), można u nich również zaobserwować dużą liczbę jaj najczęściej na ogonie, które wykluwają się w ciągu około 48 godzin. Aby się pożywić, lernea wbija się w skórę gospodarza, wywołując silną reakcję zapalną, wrzody i krwawienia, powodując stopniowe osłabienie odporności i zwiększając podatność żywiciela na poważniejsze infekcje wtórne, takie jak infekcje bakteryjne lub grzybicze. Lernaea cyprinacea to gatunek, który praktycznie można znaleźć we wszystkich zbiornikach wodnych, można go łatwo zidentyfikować w aksolotlach, które zostały nielegalnie zabrane z ich siedliska lub które są niewłaściwie karmione, lub przebywały z zakażonymi rybami; bardzo często można zobaczyć osadzoną lerneę w niektórych obszarach ciała aksolotla takich jak kończyny, pysk lub skrzela. Zaleca się, aby po wykryciu pasożyta zaatakowany organizm wyizolować (tubing)i zdezynfekować za pomocą chloru (np. Virkon) lub nadmanganianu potasu zbiornik, w którym przebywał osobnik, a następnie za pomocą pincety usunąć pasożyty z dotkniętego obszaru, starając się całkowicie usunąć pasożyta, ponieważ jeśli nie zostanie on prawidłowo usunięty, część ciała może nadal być osadzona i spowodować więcej problemów. Oprócz tego ważne jest, aby wyczyścić dotknięty obszar za pomocą wacika nasączonego nadmanganianem potasu lub błękitem metylenowym i powtarzać ten krok co tydzień, ponieważ niektóre rozwijające się jaja pasożyta mogą przetrwać i pojawić się ponownie. Aby temu zapobiec, niezwykle ważna jest kwarantanna żywej karmy naszego pupila, najlepiej z jej odrobaczaniem i unikanie kupowania aksolotli ze złych warunków, oraz nielegalnych płazów pozyskiwanych z naturalnego siedliska. 
