Rozwój skrzeli aksolotla
by Strohl's herptiles
Ostatnio otrzymałem kilka pytań dotyczących rozwoju
skrzeli.
Czy ma to podłoże genetyczne?
Czy środowiskowe?
Odpowiedź na oba te pytania - właściwie na każdy związany z tym temat
to "nie".
O wiele bardziej niepokojący jest jednak niedawny
trend, w którym ludzie mają wrażenie, że - pełne, puszyste włókna skrzelowe są
odpowiedzią na złą jakość wody i niski poziom tlenu.
Proszę pozwolić mi odpowiedzieć na to:
NIE, NISKIE POZIOMY TLENU NIE POWODUJĄ PUSZYSTYCH,
ZDROWO - WYGLĄDAJĄCYCH SKRZELI.
Zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe
wpływają na rozwój skrzeli. Ogólnie rzecz biorąc, maksymalna długość i grubość
łodyg skrzeli jest bezpośrednio kontrolowana przez geny, chociaż, jak wyjaśnię
później, na rzeczywistą długość ma wpływ jakość wody i dieta.
Gęstość i długość włókien skrzelowych jest również
w dużej mierze kontrolowana genetycznie, ale bardzo wrażliwa na jakość wody.
Łatwy dowód na to, że długość i grubość łodyg skrzelowych jest
uwarunkowana genetycznie, to przyjrzenie się kilku mozaikom.
Mozaiki - zwłaszcza mozaiki „dzielone”, często mają skrzela,
które różnią się genetycznie od tych po drugiej stronie.
Tyrion na zdjęciu jest tego doskonałym przykładem.
Oczywiście różnica w wielkości łodyg skrzeli od lewej do prawej
nie ma nic wspólnego z jakością wody, a wszystko z genetyką.
Podstawową funkcją włókien skrzeli u aksolotla jest wymiana gazów; tlen
jest absorbowany i wychwytywany przez czerwone krwinki, a dwutlenek węgla jest
uwalniany do otaczającej wody. Im więcej powierzchni skrzeli ma zwierzę -
innymi słowy, im pełniejsze i bardziej puszyste są włókna skrzelowe - tym
skuteczniej gazy te mogą być wymieniane między ciałem zwierzęcia a otaczającą
go wodą.
Aksolotl może kontrolować, ile tlenu pobiera i ile uwalnia dwutlenku węgla,
zwiększając lub zmniejszając ilość krwi przepływającej przez włókna skrzelowe.
Ma to taki sam efekt jak szybsze lub wolniejsze oddychanie dla człowieka -
chociaż zwiększamy również przepływ krwi do płuc, gdy potrzebujemy więcej tlenu
lub mniej CO2.
Dlatego tętno rośnie, gdy biegasz, i zwalnia, gdy śpisz. Dopóki jest dużo „kłaczków”
(powierzchnia włókien skrzelowych), zwierzę może łatwo kontrolować, ile tlenu pobiera
z wody, pobierając więcej lub mniej w razie potrzeby.
Ponieważ młode axolotle rosną szybko, potrzebują więcej tlenu i pożywienia na
gram masy ciała niż osobnik dorosły. W rezultacie ich skrzela są znacznie większe
w stosunku do ich ciał jako młodych.
Inne gazy mogą być również absorbowane i uwalniane przez włókna skrzelowe.
Na przykład amoniak i chlor są wymieniane w poprzek membran włókien.
To jest problem, ponieważ zarówno amoniak, jak i chlor są toksyczne dla aksolotli
- nawet w stosunkowo niskich poziomach.
Gazowy chlor używany do sterylizacji naszej wody pitnej jest śmiertelny dla aksolotla
umieszczonego w nieuzdatnionej wodzie z kranu.
Wodociągi miejskie są często tak chlorowane, że nieuzdatniona woda z kranu może zabić
aksolotla w ciągu kilku minut.
Amoniak jest naturalnie wytwarzany jako produkt przemiany materii w tkance aksolotla.
Należy go uwolnić, aby zapobiec gromadzeniu się go w krwiobiegu zwierząt.
Może być uwalniany tylko przez skrzela i skórę, jednak tylko,
jeśli stężenie amoniaku w wodzie jest niższe niż stężenie we krwi zwierzęcia.
Dokładniej, pH wody musi być niższe niż pH krwi zwierząt.
Dzieje się tak, ponieważ amoniak reaguje z wodą,
tworząc hydroksad amonowy, który zwiększa pH. Wodorotlenek amonu jest bazą,
podobnie jak ług w środkach do czyszczenia odpływów używanych do wypalania włosów
z zatkanego odpływu. Wodorotlenek amonu uszkadza niezabezpieczoną tkankę w
taki sam sposób, jak ług przepala włosy. Amoniak jest również wytwarzany,
gdy bakterie rozkładają odchody i gnijącą żywność w wodzie. Dlatego konieczne jest
usuwanie niezjedzonej żywności i odpadów. Zainwestuj w tani odmulacz, aby to ułatwić.
Bakterie działają szybciej w wyższych temperaturach, więc im chłodniejsza woda,
tym lepiej.
Poważnym problemem staje się pH powyżej 8.
Nawet niewielka ilość amoniaku jest toksyczna dla aksolotli przy pH wyższym niż 8.
Ponieważ zwierzę nie może pozbyć się amoniaku, który wyprodukowało
i wchłonie jego nadmiar z otaczającej wody.
Jeśli aksolotl jest stale narażony na wysokie pH,
z włóknami skrzelowymi mogą się zdarzyć 2 rzeczy;
(1.) Włókna zostaną spalone przez wodorotlenek amonu w wodzie i
(2.) Organizm zwierzęcia zareaguje zmniejszając wzrost włókienek skrzelowych,
aby zmniejszyć powierzchnię dostępną do wchłonięcia większej ilości amoniaku.
Innymi słowy, skrzela tracą kłaczki, a następnie nie potrafią już odrastać.
W przypadku utrzymywania się złej jakości wody łodygi skrzeli mogą również zacząć się
kurczyć, a tym samym zmniejszać powierzchnię skrzeli.
Zwierzę na tym zdjęciu wystawione było przez kilka dni na wysokie poziomy amoniaku,
tracąc prawie wszystkie włókna skrzelowe, zanim został uratowany.
Gdy skrzela tracą większość puchu, zdolność axolotli do wymiany tlenu i dwutlenku węgla zostaje gwałtownie osłabiona. Dopóki jest bardzo nieruchomy, utrzymując niskie zapotrzebowanie na tlen, może przetrwać w takich warunkach, ale jeśli jest
zestresowany lub nagle musi się szybko poruszać, ma kłopoty.
To tak, jakby nałogowy palacz próbował przebiec maraton
- i to dokładnie z tego samego powodu.
Potrzebujemy
płuc o dużej powierzchni do wymiany tlenu i dwutlenku węgla z powietrzem, a
aksolotl potrzebuje skrzeli o dużej powierzchni, aby wymienić te gazy z wodą.
Na wypadek, gdybyś nie wiedział; Smoła i żrące chemikalia zawarte w dymie
papierosowym uszkadzają maleńkie worki w płucach, których używamy zamiast
włókien skrzelowych. Dorosły aksolotl bez skrzeli może nadal przetrwać - ale
nie będzie to dobre i przyjemne życie. Aksolotle, podobnie jak wszystkie płazy, mogą
absorbować tlen i uwalniać dwutlenek węgla bezpośrednio przez skórę. Niestety,
na samej skórze nie ma wystarczającej powierzchni, aby uzyskać cały tlen
potrzebny do zachowania zdrowia i aktywności.
Jeśli
chcesz zwierząt z pełnymi, puszystymi skrzelami, musisz spełnić trzy warunki:
(1).
Utrzymuj wodę chłodną, czystą i przejrzystą.
Nie
chodzi mi o to, że twój zbiornik ma wyglądać jak sterylna "kąpiel" - na przykład
(glony to nie brud). Po prostu nie pozwól, aby resztki jedzenia pozostawały w
zbiorniku dłużej niż 24 godziny i upewnij się, że system filtracji działa
prawidłowo.
(2).
Podawaj pokarmy o stosunkowo wysokiej zawartości białka. Dżdżownice i inne „całe” żywe pokarmy są doskonałe. Podobnie jak ludzkie dzieci, aksolotl
nie może osiągnąć pełnego potencjału - bez względu na pochodzenie genetyczne -
jeśli nie ma wystarczającej ilości białka w swojej diecie.
(3).
Wybieraj zwierzęta o dobrym podłożu genetycznym. Młode z długimi,
puszystymi skrzelami nie zawsze stają się dorosłymi z długimi, puszystymi
skrzelami. Skrzela w naturalny sposób zmieniają rozmiar w miarę wzrostu
zwierzęcia ze względu na zmieniające się zapotrzebowanie na tlen. Jeśli to
możliwe, przyjrzyj się rodzicom i rodzeństwu, zanim wybierzesz swojego
zwierzaka.
Poniższe zdjęcia pokazują tego samego leucystycznego GFP w wielku miesiąca i w wieku jednego roku.
