Nie od dziś wiadomo, że płazy są bardzo wrażliwe na sól, z powodu mocno przepuszczalnej skóry. Przegląd sporządzony Doktorów Hopkinsa i Brodie w 2015 roku wykazał, że istnieją na świecie 144 gatunki płazów tolerujących środowisko słone. Jednak, tak naprawdę tylko dwa gatunki z wyżej wspomnianej listy są w stanie stale zamieszkiwać słone zbiorniki wodne. Jest to żaba Fejervarya cancrivora, oraz meksykańska neoteniczna Ambystoma taylori pochodząca z jeziora Alchichica, w Puebla, w Meksyku.
Jezioro to, powstałe w miejscu krateru wulkanicznego ma wysokie zasolenie, 8,2-8,3% i leży w suchym środowisku. Znajduje się na wysokości 2320 m n.p.m.
Charakteryzuje się strukturą karbonizowaną, przypominającą rafy koralowe i tworzącą prawie ciągły pierścień, który biegnie równolegle do linii brzegowej. Mikroorganizmy, zwłaszcza sinice, rozwijają się i tworzą warstwy lub biofilmy, które rosną warstwa po warstwie, tworząc stromatolity.
Jezioro jest zamieszkiwane przez kilka gatunków mikroendemicznych, takich jak : okrzemkę Cyclotella alchichicana, widłonoga Leptodiaptomus garciae, równonoga Caecidotea williamsi, rybę Poblana alchichica (Charal de Alchichica) i właśnie Ambystomę taylori.
Niestety, płazy te są zagrożone wyginięciem z uwagi na zanieczyszczenia środowiska, zmiany klimatu, oraz choroby, takie jak np. chytridiomykoza. Także zużycie wody z jeziora Alchichica przez rolników zwiększyło jego zasolenie i spowodowało pogorszenie jakości siedliska dla tych ambystom.
Ambystoma taylori to dość spory płaz, samice są zwykle większe od samców, największy odnotowany osobnik miał około 20 cm.
Głowa Ambystomy taylori jest duża, szeroka i prawie trójkątna. Ogon ma w przybliżeniu trzy czwarte długości pyska.
Ubarwienie tej ambystomy przechodzi od złotego przez kanarkowożółty do stonowanej barwy żółtawo-beżowej, a na grzbiecie i bokach całego ciała ma ciemny kolor, oraz bordowe plamy.
Z reguły nie przeobrażają się w formę dorosłą, jednak kilka osobników schwytanych przez naukowców do niewoli przeobraziło się. Co ciekawe, u przeobrażonego dorosłego osobnika A. taylori nadgarstki i stopy nigdy nie uległy całkowitemu skostnieniu, w przeciwieństwie do całkowicie przeobrażonego osobnika A. tigrinum, z którym są najbliżej spokrewnione. W każdym przypadku pełnego dojrzewania (przeobrażenia) każdy okaz laboratoryjny umierał z głodu. Ambystoma taylori działa lepiej w stanie pedomorficznym (pod wodą) i wydaje się, że wymaga środowiska zasolonego. Podczas metamorfozy osobniki ograniczały spożywanie pokarmów lub całkowicie przestawały jeść, co doprowadzaiło do ich śmierci.
Salamandry te można zaobserwować szczególnie w porze deszczowej, od maja do sierpnia. Jezioro Alchichica jest dość głębokim jeziorem, o głębokości ok. 25m, jednak najczęściej spotykane są płyciznach i na głębokościach do 12m, gdzie występuje większa ilość pokarmu.
W trakcie ciepłej pory deszczowej (wrzesień - październik) częściej przebywają na większych głębokościach, gdzie panuje niższa temperatura. Wykazano, że samice są bardziej aktywnymi drapieżnikami w nocy, a zatem częściej można je znaleźć na brzegu podczas nocnych eksploracji jeziora.
W naturze żywią się drobnymi skorupiakami, oraz rybami gatunku Poblana alchichica.
Gdy się czegoś przestraszą, odpływają na odległość 3–4 m od miejsca zagrożenia i zakopują się w osadach lub mocno dociskają się do szczelin skalnych.
Gatunek ten otrzymał swoją nazwę od herpetologa Edwarda H. Taylora, który jako pierwszy zebrał osobniki A. taylori w 1943 roku.
Źródła:
The Axolotl of Alchichica
Gabriela Parra-Olea, Rafael Alejandro Calzada-Arciniega, Víctor H. Jiménez-Arcos, and Omar Hernández-Ordóñez